Als interim-directeur heb ik een bijzondere rol. Ik kom binnen in een voor mij nog onbekende organisatie om vervolgens leiding te gaan geven aan mensen die de gewoontes daar vaak al jaren kennen. In de eerste oriëntatie ga ik daarom vooral op zoek naar de kracht van een team. Wat drijft deze mensen om hun schouders te zetten onder wat ze doen? Wat maakt dat de dingen blijven lopen zoals ze lopen? Wat is toeval, wat is opmerkelijk en wat is een patroon? Als ik dan na een week of drie mijn eerste ervaringen terugkoppel naar het team, heb ik inmiddels heel wat gewoontes bevraagd.

Mijn terugkoppeling is vaak het begin van een leerzaam spanningsveld. Mijn inschatting is dat een team dat in zijn kracht staat, tot veel meer in staat is dan hun huidige gewoontes. En toch blijken die gewoontes een sterke macht te hebben. Deze macht kan ik niet doorbreken door voor anderen te bepalen wat ze het beste kunnen doen. Deze macht doorbreek ik alleen wanneer teamleden in hun eigen kracht gaan geloven. Dat is het moment dat zij samen op zoek gaan naar oplossingen die in hun situatie veel passender zijn, dan ik voor ze had kunnen bedenken.